Άρθρο της Καλλιόπης Βέττα με αφορμή την πρόσταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση.
"Η συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας ήτανμια ευκαιρία να γίνει μια ειλικρινής συζήτηση για την πορεία της Δημοκρατίας, της οικονομίας, του κράτους Δικαίου και της ενημέρωσης στην χώρα μας.
Για την κυβέρνηση η λογοδοσία και η ενημέρωση, ακόμα για τα πλέον απαραίτηταπράγματα, προκαλεί αλλεργία.
Ως άλλος Λουδοβίκος, θεωρεί ότι η χώρα και το κράτος είναι αυτή, πωςόποιοςτης ασκεί κριτική -είτε είναι ηαντιπολίτευση, είτε τα συνδικάτα, είτε το ΕυρωπαϊκόΚοινοβούλιο και οι Ανεξάρτητες Αρχές-δρα υπονομευτικά, σκανδαλοθηρικά και υποκινούμενα.
Αυτή είναι η πάγια,καθεστωτική αντιμετώπιση, ειδικά τους τελευταίους μήνες, γεγονός που έχει εξεγείρει την κοινωνία. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής, η αφορμή για να κατατεθεί η πρότασηδυσπιστίας είναι γνωστή: η κοπτοραπτική στις ηχητικές συνομιλίες στο δυστύχημα των Τεμπών.
Παρά την τριήμερη συζήτηση, δεν μάθαμε ποιος κυβερνητικόςπαράγοντας -την ώρα που τα τραγικά θύματα δεν είχαν ακόμη αναγνωριστεί και ταφεί- είχε την απαράδεκτη πρωτοβουλία, στα όρια της Ύβρις, να επέμβει στο πρωτογενές υλικό και να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα για να ενισχύσει επικοινωνιακά την θεωρία του αποκλειστικά ανθρώπινου λάθους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εμπλεκόμενοι είναι κυβερνητικοίαξιωματούχοι, στελέχητου ΟΣΕ και πρόθυμα επικοινωνιακά φερέφωναπου απεργάζονται την συγκάλυψη που επιχειρείται από την στιγμή του δυστυχήματος έως και την πρόσφατη εξεταστική επιτροπή-παρωδία.
Ωστόσο, το παραπάνω ηθικά απεχθέςκαι πολιτικά εξοργιστικό γεγονός, δεν έγινε εν κενώ, αντίθετα προστίθεται σε μια σειρά άλλων επονείδιστων κυβερνητικών«επιτευγμάτων».
Αναφέρομαι συγκεκριμένα:
- Στο σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου από το Μέγαρο Μαξίμου εκπορευόταν ένα κέντρο παρακολούθησηςπολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, ακόμα και της ηγεσίας του στρατεύματος
- Στις πολύ σοβαρές απειλές κατά του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων που επιβεβαιώνει και το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου καθώς 330 ευρωβουλευτές, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, υπερψήφισαν μια καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα αναφορικά με το κράτος δικαίου, την ελευθερία του Τύπου, τα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες.
- Στις καθεστωτικές πρακτικές εναντίον Ανεξάρτητων αρχών, με παράτυπες αλλαγές στη σύνθεση της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
- Στην διαρροή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, μέσω των mail των πολιτώνπου είχαν γίνει φειγ βολάν από το ΥπουργείοΕσωτερικών προς τα γραφεία της Ν.Δ..
- Στην πρωτοφανή επικοινωνιακή ασυλία της κυβέρνησης που λαμβάνει χώρα την τελευταία πενταετία.
- Στην καταπάτηση του Συντάγματος, με τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια, για να μετατραπεί η Παιδεία σε εμπόρευμα
- Στην εξαπάτηση των ελεύθερων επαγγελματιών και των αυτοαπασχολούμενων, όπου, χωρίς να έχει εξαγγελθεί οτιδήποτε πριν τις εκλογές, επιβλήθηκε μια οριζόντια και άρα άδικη φορολογία
- Στην πλήρη αποτυχία να ελεγχθεί η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, όπου σημειώνουμε αρνητικά ρεκόρ σε όλη την Ευρώπη
- Στα οικονομικά αποτελέσματα, καθώς ο ίδιος ο Διοικητής της Τράπεζαςτης Ελλάδας, διαπίστωνεπρόσφατα ότι «έχουμε ολιγοπώλια στα τρόφιμα, στα καύσιμα, στις τράπεζες και στην ιδιωτική νοσοκομειακή περίθαλψη»ενώ, παράλληλα, το λειτουργικό κόστος των μικρών και πολύ μικρώνεπιχειρήσεων έχει αυξηθεί κατά 35% την τελευταία διετία.
Πλέον, όπως λένε και όλες οι μετρήσεις, η τακτική της συγκάλυψης, του κουκουλώματος και του εξωραϊσμού δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, όσες «Ιφιγένειες» κι αν θυσιαστούν στον βωμό της προστασίας της εικόνας του κ. Μητσοτάκη.
Οι κύριοι Μπρατάκος και Παπασταύρου, πρόσθεσαν τα ονόματά τους στους αποπεμφθέντες, μόνιμα ή πρόσκαιρα, Γρηγόρη Δημητριάδη, Νότη Μηταράκη, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, Γιάννη Οικονόμου, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Κώστα Κατσαφάδο.Όλοι με την ίδια κάλυψη από το Μέγαρο Μαξίμου, την ίδια αλαζονεία και έπαρση και, τέλος, την ίδια επικοινωνιακή τακτική.
Κλείνοντας, δεν περιμέναμε ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα ενδιαφερθεί για την αποκατάσταση του κράτους Δικαίου, ούτε ότι θα καταδικάσει την σύμπλευση, για μια ακόμη φορά, με τα πρωτοπαλίκαρα του χρυσαυγιτισμού.
Μπορεί η πλειοψηφία νακαταψήφισε την πρόταση δυσπιστίας ωστόσο η κοινωνία, σε συντριπτικό βαθμό, έχει καταδικάσει την κυβέρνηση.
Μια κοινωνία που δεν «κάθεται ήσυχη και βουβή» όπως την προτρέπουν, ούτεθεωρεί πως η τραγωδία και η συγκάλυψη των Τεμπών είναι ένα «μπαγιάτικο» νέο, όπως ανερυθρίαστα υποστηρίζουν τα κυβερνητικάστελέχη.
Μια κοινωνία που ζητά την διαλεύκανση της υπόθεσης και την δικαιοσύνη για τα θύματα. Ζητά εν τέλει, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την αξιοπιστία των διαδικασιών και των θεσμών.
Σε αυτό το πάνδημο αίτημα, συντασσόμαστε και υπερθεματίζουμε. Είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη διέξοδος για να επανέλθει η δημοκρατική κανονικότητα στην χώρα μας."